وبلاگ شخصی محمد روشنیان

این آخر سالی با این‌همه فشار که باید کلی کار رو تموم کنم قبل از شروع ۹۶ این خروس بی‌محل سرماخوردگی نمی‌دونم چی میگه!

من: چرا غذاتو نمی‌جویی؟

اون: دندونام خراب میشه.

من: این‌طوری معدت خراب میشه.

اون: به درک.

من: :|

نمی‌دونم چقدر دربارهٔ این قضیه آگاهی دارید ولی فقط دیدگاه خودم رو این‌طوری بگم که هرکسی با هر روشی بخواد هر لذتی رو که خدا برای انسان جایز دونسته ازش سلب کنه متحجر، جاهل، احمق، بی‌شرف و جنایتکاره. ششم فوریه روز جهانی مبارزه با ختنه‌ی زنان و دختران.

سیگارش رو از وینستون عقاب به وینستون لایت تغییر داد.

گفتم: حالا چه فرقی می‌کنه سیگار فیلتر سفید که ضررش بیشتره! چون باید کامتو سنگین‌تر بگیری.

دیروز دیدم دانهیل داره می‌کشه گفتم: چیه؟ فکر کردی الان سیگار روسی بکشی چون روسیه از آمریکا روابطش بهتره با ما ضرر این کمتره؟ یا گول ظاهر خوشگل، برچسب باکلاس داخلش و قیمتش رو خوردی؟

حالا بماند همه‌رو همین داخل میزنه!

امسال تولد مادر مصادف شد با تولد عمه‌ی ما سادات. مادری که منو به دنیا نیاورد ولی بزرگم کرد، تربیتم کرد، پرستارم بود وقتی مریض شدم و تا صبح بیدار موند برام. مادری که ثابت کرد عشق ورزیدن به فرزند و مادر بودن ربطی به رابطه خونی نداره. وقتی یه خانم محترم دیگه منو به دنیا آورد و رهام کرد، حالا به هر دلیلی اون منو تروخشک کرد و الان مثلاً یه مرد شدم و میتونم قدم بردارم تو این دنیای بی‌رحم. ممنونم ازت بابت تموم زحمتات :عشق :قلب یادتون نره اولین پرستار واسه‌ همه‌ی ما مادرامون بودن و هنوزم هستن. بابت همه زحمتاشون ازشون تشکر کنید هر روز. می‌دونید وقتی پیامبر (ص) گفته: «بهشت زیر پای مادران است» یعنی چی؟ یعنی هر روز بری و کف پای مادرت رو ببوسی و ازش واسه همه‌ی زحماتش تشکر کنی. دعای خیر مادر پشت سر همه‌تون باشه و ازتون راضی باشن مادراتون. روز پرستار رو به همه‌ی مادرا، همه‌ی به‌یارا، همه‌ی پرستارا و هر کسی که به نحوی مراقبت کرده از سلامتی کسی حتی یک بار در کل زندگیش تبریک می‌گم.

زیاد موافق همچین حرکتی نیستم که ناراحتی، عصبانیت یا مشکلات شخصیم رو با یه تم ترحم‌بر‌انگیز بیان کنم. ولی چند روزیه واقعاً دلم گرفته چون یه دوستی که از کوچیکی با هم خاطرات زیادی داریم و واقعاً بچه گُلیه به خاطر یه بیماری تو کماست و واقعاً این روزا بخشی از ذهنم رو اشغال کرده این نگرانی که بالاخره چه اتفاقی می‌افته. خیلی آدم خوبیه و ورزشکار موفقی هم هست آدم عمیقاً دلش میسوزه حتی اگه هیچ احساسی این وسط نباشه که در این مورد هست. ممنون میشم برای همه بیمارا و این دوست ما دعا کنید. سپاس

درست است که نقدهای بسیاری به وزارت بهداشت، پزشکان، مراکز درمانی و دیگر مسئولین حوزه سلامت وارد است اما مسئله نگران‌کننده‌تر عدم آگاهی فردی مردم نسبت به مسائل مربوط به سلامتی است. رشته سؤالاتی برایم مطرح است که دغدغه من نسبت به آموزش عمومی در این زمینه‌ را افزایش می‌دهد.

چند درصد از مردم ایران علائم اولیه سکته را می‌شناسند و می‌توانند آن را برای خود و دیگران تشخیص دهند؟

چند درصد از مردم ایران اصلاً می‌دانند سی پی آر چیست و چگونه انجام می‌شود؟

چند درصد از مردم ایران در مورد چگونه برخورد کردن باکسی که دچار شکستی شده است اطلاع دارند؟

چند درصد از مردم ایران هر یک‌سال برای چکاب کلی و هم‌چنین دریافت نسخه برای آزمایش کلی به پزشک مراجعه می‌کنند؟

دیروز سه سوتی به شیوه‌های مختلف جلوی پایم سبز شد که مرا وادار کرد این پست را نگارش کنم و بگویم شاید بهتر باشد به جزییات هر عملی که انجام می‌دهیم بیشتر دقت کنیم که در موارد مختلف هر گاف می‌تواند منجر به اتفاقی شود که در بهترین حالت ما در آن مورد تمسخر قرار بگیریم و یا در بدترین حالت جان کسی توسط آن سوتی و اشتباه ما تهدید شود.